Bu, Ukrayna’da savaşın ortasındaki yaşamla ilgili ara sıra yayınlanan bir diziden biridir.
PREOBRAZHENKA, Ukrayna – Ukrayna’nın güneydoğusundaki bu küçük köy ilk bakışta huzurlu görünüyor, birçok tarlası ve sevgiyle bakılan bahçeleri olan tipik bir Ukrayna köyü. Ama savaştan kurtulamadı.
59 yaşındaki Tamara adlı bir sakin, “Geceleri sessiz, bu yüzden uzaktan gelen bombardıman seslerini duyuyoruz” dedi ve istenmeyen ilgiden kaçınmak için kimliğini yalnızca ilk adıyla vermek istedi. “Gün boyunca mümkün olduğunca çok sebze ekiyoruz – kışın ne getireceğini kimse bilmiyor.”
Geçen yılın Şubat ayında Rusya’nın Ukrayna’yı tam kapsamlı işgali başladığında, o ve büyüttüğü üç torun, “dışarısı gürültülü ve korkutucu” olduğu için evinin bodrum katına indi. Ancak birkaç gün sonra orada aşırı soğukta yaşayamayacaklarını anladılar.
Tamara geçtiğimiz günlerde bir öğleden sonra, “Her şey başladığında birçok köylü ayrıldı, ancak sonunda çoğu geri döndü” dedi. “Burada bir evimiz, bahçemiz ve kendi sebzelerimiz var ama parasız ve evsiz buradan ne yapacaksınız? Biz de kaldık.
Birkaç gün sonra, yerel yetkililere göre, bombardıman Pripyatsenka’da üç kişiyi ciddi şekilde yaraladı.
Ama nilüfer konuşuyormuş gibi sessizdi. Torunları bahçede yardım ediyor ve küçük köpekleri Javelin ile oynuyorlardı. İşgalcilere karşı savaşırken öldürülen askerler için köyde iki cenaze töreni yapıldığının ve üçüncüsünün gelmekte olduğunun gayet iyi farkındaydılar. En küçüğü, 9 yaşındaki Yana, “Yarın cenazeye gidip gitmeyeceğimizi bilmiyoruz ama nerede olacağını biliyorsunuz, herkes orada olacak” dedi.
Sadece adıyla tanınmak isteyen 69 yaşındaki Yuriy adlı başka bir köylü, ailesi hakkında konuşmaya başlayana kadar güldü ve şaka yaptı. Oğullarından biri ön sırada.
Üçüncü cenaze günü, sabahın erken saatlerinden itibaren köy insanlarla dolup taştı. İnsanlar, 5 Haziran’da Pakmut yakınlarında bir çatışma operasyonu sırasında hayatını kaybeden 37 yaşındaki makineli tüfekçi Ruslan Cherenkov’a veda edebilmek için ellerinde çiçekler ve bayraklarla ana caddede sıralandı ve cenaze alayını bekledi.
34 yaşındaki dul eşi Nadia Cherenkova, şimdi iki çocuğu, 8 yaşındaki Sophia ve 12 yaşındaki İlya’yı büyütmekle karşı karşıya.
Kocası hakkında “Şu anda onun hakkında konuşamam” dedi. “Hayatımı onsuz hayal edemiyorum.”
Çerenkov ailesi talihsizliğe yabancı değil. 81 yaşındaki annesi Asia Kazakistan’dan, 72 yaşındaki babası Petro ise Beyaz Rusya’dan. 1986’da Çernobil nükleer felaketi Belarus’a radyasyon gönderdikten sonra, Homal kasabasındaki evlerini terk ettiler ve Prebrazhenka’da yeni bir hayata başladılar.
Asya Çerenkov, oğlunun orduyu sevdiğini söyledi. Ölümünden kısa bir süre önce ona şöyle dedi: “Anne, ne kadar çok iyi insan olduğunu hayal bile edemezsin. Orduya çok daha önce katılmalıydım.
