Yüzeyinin uydu ölçümlerini kullanan araştırmacılar, Peterman’ın gelgitlere tepki olarak deniz dibi demirlemelerini önemli ölçüde değiştirerek aşağı yukarı sallandığını buldular. Tüm bu hareket, buzulun tabanında büyük bir mağara oluşturmuş ve altından ılık suyun akmaya devam etmesine olanak sağlamıştır. Buzul yukarı ve aşağı hareket ettikçe, su bir milden fazla akarak bazı yerlerde buzu yılda 250 fit inceltiyor.
Çalışmanın yazarlarından biri olan buzulbilimci Eric Rignot ve California Teknoloji Enstitüsü Irvine’deki Jet Tahrik Laboratuvarı, “Deniz suyu buzulun birkaç kilometre altında temizlenmeye devam ediyor” dedi.
“Deniz seviyesi projeksiyonlarını biraz değiştireceğini düşünüyoruz” dedi. Çalışma Pazartesi günü Ulusal Bilimler Akademisi Bildirilerinde yayınlandı.
Petermann buzulu, iklim değişikliği bağlamında sera gazı emisyonlarımızı kırabilecek bir sonraki büyük şey. Yaklaşık on mil genişliğinde geniş bir buzul Buzun Grönland’ın içinden okyanusa aktığı birçok büyük çıkış noktasından biri. Sonuç olarak, Peterman’ın arkasında büyük bir buz parçası dizildi. Bunların hepsi erirse, küresel deniz seviyelerini 1 fitten fazla yükseltebilir.
Peterman, belki kısmen çok kuzeyde olduğu için, diğer bazı Grönland buzulları kadar değişmedi. Ama önemli değişiklikler gördü.
Petermann, 2010 ve 2012’de yüzen buz rafından iki büyük buz parçasını kaybetti ve bu da rafın alanının üçte birini kaybetmesine neden oldu. O zamandan beri iyileşmedi.
Buzulun çekirdeği de geriye doğru hareket etmeye başladı. Taban çizgisi – derin bir fiyordun zemininde oturduğu yer – Grönland’ın iç kesimlerine doğru 2 milden fazla iç kesimlere çekildi. Bu, buzulun önündeki fiyorttaki suyun ısınmasına tepki olarak meydana geldi. Rignot’a göre, ısınma yalnızca bir derecenin çok küçük bir kısmıydı, ancak su şu anda sıfır santigrat derecenin biraz üzerinde. Ancak bu, özellikle yeraltı hatlarında bulunan derinliklerde ve basınçlarda buzu eritmek için fazlasıyla yeterli bir ısıdır.
Aynı zamanda, buz çok daha hızlı bir şekilde dışarı akmaya başladı, bu da Peterman’ın az çok sabit bir durumdan okyanusa her yıl birkaç milyar ton buz kaybettiği anlamına geliyor. Antarktika veya Grönland’daki diğer bazı büyük buzullarla karşılaştırıldığında o kadar büyük değil, ama bu sadece başlangıç.
Tüm bunlar, temel çizgide fark edilmesi çok zor olan değişiklikleri yansıtır. Ancak uydular, buzulun yüzey yüksekliğindeki iki değişikliği tespit edebilir; bunlar, aşağıda neler olduğunu ve buzulların gelgit döngülerine nasıl tepki verdiğini tahmin etmek için kullanılabilir.
Yeni araştırmanın Petermann’da yakaladığı tam olarak bu – gelgit döngülerinin buzul erimesi için geniş kapsamlı etkileri olduğunu gösteriyor. Uydular gösterdi Gerçek bir temel “çizgisi” yoktur – bunun yerine, buzulun deniz tabanında ileri geri hareket ettiği bir milden daha uzun geniş bir bölge vardır. Bu hareket, deniz suyunun buzulun yakınında ve hatta altında karışmasına izin vererek erimeyi hızlandırır.
Araştırma ayrıca iniş pistinin ortasına 250 metre yüksekliğinde devasa bir delik açıldığını da ortaya çıkardı. Yaklaşık 8 mil karelik bir alanı kaplar ve bu bölgede deniz, buzulu hareket ettiren ve yükselten dalgaların yardımı olmadan girip eriyebilir.
Araştırmacılara göre tüm bunların geniş kapsamlı etkileri var – mevcut modellerimizi büyük buzulların yer altı hatları boyunca hızlı erimesini hesaba katacak şekilde ayarlamamız gerekebilir. Buna karşılık, çalışma, bu behemotların deniz seviyesindeki yükselme projeksiyonlarının “potansiyel olarak ikiye katlanabileceğini” öne sürüyor.
Rignot, “Muhtemelen diğer birçok buzul, gelgit oyulmasıyla bu durumda.” Dedi. Genel olarak, Peterman’ın Grönland’dan daha fazla buz kaybı riski taşıyan Antarktika’da olup bitenler için iyi bir benzetme olduğuna inanıyor.
Araştırma, Çin, Finlandiya ve Almanya’daki kurumlardan uluslararası meslektaşları ile işbirliği içinde üç ABD kurumundan bilim adamları tarafından yürütüldü – California Üniversitesi’ndeki Jet Tahrik Laboratuvarı, Irvine, California Teknoloji Enstitüsü ve Houston Üniversitesi. ve İtalya.
Birçok bilim adamı Kursa bağlı değil The Post’un ulaştığı yeni ölçümlerden etkilendi, ancak bunların sonuçlarına tam olarak ikna olmadı.
Dartmouth College’da buzulları ve deniz seviyesinin yükselmesini incelemek için modeller kullanan bir buzulbilimci olan Helen Serosi, “Rapor edilen erime oranları çok büyük, bu bölgede şüphelendiğimizden çok daha büyük” dedi.
Ancak Seroussi, araştırmacıların deniz seviyesinin yükselmesini tahmin etmek için kullandıkları modellerin – dünyadaki buzulların daha sıcak okyanuslara ve rüzgarlara nasıl tepki vereceğini tahmin etmek için kullanılan karmaşık denklemler – mevcut sonuçlara göre hemen değişmeyeceğini söyledi. çalışmak
Serosi, “Bu süreçleri sayısal modellerde düzgün bir şekilde uygulamaktan yıllarca uzaktayız” dedi. “Yeni bir sürecin keşfi ile sayısal modellere dahil edilmesi arasında her zaman uzun gecikmeler olduğunu anlamak önemlidir, çünkü bu süreçlerin fiziksel bir bakış açısıyla tam olarak anlaşılması gerekir,” daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.
Serosi, söz konusu sürecin özellikle Ne ölçüde işe yaradığı tam olarak anlaşılamadığı için genellikle dahil edilmez. Bu gerçekleşene kadar, bazı modeller daha geniş bir bölgede oyunu temsil ettikleri için bu nedenle daha fazla buz kaybı gösterebilir.
Petermann Buzulu’nu inceleyen Delaware Üniversitesi bilim insanı Andreas Muenzo’nun da bazı uyarıcı notları vardı.
Muenzo, “Buzulun iniş bölgesinin ‘gelgit kalp atışı’ fikrini seviyorum, burada buzulun gelen gelgit sırasında ılık su tarafından delindiği ve giden gelgit sırasında soğuk su tarafından boşaltıldığı yer.”
Ancak, “çok yüksek erime oranları gerçek, ancak çok küçük alanlar üzerinden tahmin ediliyor” dedi.
Muenchow, “Asıl amacım, modellerin iyileştirilmesi gerektiğidir.” “Bu çalışma, gelecekte deniz seviyesinin yükselmesi modellerini kullanarak, Grönland veya Antarktika’daki yüzen buzulların yakınında hangi süreçleri incelememiz gerektiğine net bir şekilde odaklanıyor.”
Genel olarak, yeni çalışma, iklim değişikliğinin en büyük etkilerinden birinin – Grönland ve Antarktika’nın eriyen buz tabakalarından deniz seviyesinin yükselmesi – ne kadar çabuk gerçekleşeceğini bilmediğimizin altını çiziyor. Hâlâ yeni ayrıntılar ve beklenenden daha hızlı olabileceğini düşünmek için yeni nedenler keşfediyoruz.
